Great Ocean Road to our Great Melbourne Life!

Na de Outback beland je automatisch in Adelaide. Aardig stadje, waar we even een paar dagen het nachtleven verkend hebben. Vervolgens verder naar de Great Ocean Road. De kustweg tussen Adelaide en Melbourne.

Heerlijke route om eens lekker te scheuren met de auto trouwens. Mooi bochtig, snelheid varieert tussen de 20 en 100 km/h. Geinig dus. De twee Duitse chicks konden dat minder waarderen overigens, want die waren allebei beroerd toen we aankwamen =)

Helaas troffen we het niet met dit stukje Australie. Ajax - Feyenoord werd afgelast en wij hadden geregeld regen. En als het regent wil je niet de auto uit om naar de, overigens prachtige, kustlijn te kijken. Gelukkig is het als daytrip vanuit Melbourne ook goed te doen, dus dat kunnen we altijd nog een keer gaan doen.

Dan het grote Melbourne nieuws van de week! Na aankomst gingen we direct opzoek naar een shared house in Melbourne. Omdat we hier een week of 6 willen blijven is het lekkerder om een eigen huisje te hebben. Dan kan je een tijdje uit een kast leven in plaats van uit je rugzak. Want dat is toch niet ideaal.

Via Gumtree verschillende opties gevonden en al snel stonden we bij het eerste huis op de stoep. Wat een tering zooi zeg, etensresten OVERAL, beeeeeeeeeergen afwas OVERAL, een groen zwembad... Ehh heb je nog meer plekkies die we kunnen bekijken? Dat had Guy wel. Toen kwamen we ergens waar het zo mogelijk nog erger was. Ramen die ingegooid waren, geen bedden maar slechts een matras op de grond, gaten en scheuren in de muren. Afijn. Wij zagen dat niet helemaal zitten.

Maar Guy de jood bleek nog 2 opties te hebben. Daar moesten we zelf maar even gaan kijken. Eerste optie, direct al een stuk beter en dichter bij het centrum van St Kilda. Ook nog maar effe bij die volgende kijken. Prima! Huis met 15 bedden, grote woonkamer, prima keuken, niet zo smerig als de andere huizen en we konden hier een kamer voor ons tweeen krijgen voor maar 140 dollar per persoon per week. Doen dus.

Dus daar zitten we dan nu, in ons eigen shared house. Stuk beter als een hostel. Vanavond meteen maar even vieren door een biertje te doen met Kees en Martijn de hopers. Hopelijk weten de mannen zich nu wel in te houden en de goon in de maag, daar waar het hoort. Wim is in iedergeval weer een beetje wakker geworden na eergister. Dat is dan weer positief.

Cheers, de groeten vanuit Australie, daar waar het leven goed is!

PS: Waarschijnlijk binnekort een baan als verhuizer. Ook niet verkeerd.

Outback Jack...

Daar gaan we dan, weg van de Oostkust om de outback van Australie te ontdekken. Een stuk ongerepte natuur, woestijn en meer van dat werk. En lange afstanden, voornamelijk lange afstanden. Dag een hadden we 550 kilometer te pakken, om op de tweede dag meteen maar even dik 1000 kilometer te toeren in onze dikke bak.

Slapen doe je in de auto, op een parkeerterrein ergens langs de weg, eten bereid je op een gasstelletje, water drink je uit een 10 liter tank en pils uit de met ijs gevulde koelbox. Cruise control is erg lekker als je de hele dag rechtdoor rijd trouwens, gemiddeld 140/150 km/h dus dat schoot wel lekker op.

Na een paar dagen kwamen we in Alice Springs aan. Weer even in een bed slapen, lekker hoor na een paar dagen auto. Rond Alice heb je de West McDonalds Ranges en iets verder naar het zuiden Uluru, Kings Canion en The Olga's. Zeer bijzonder allemaal. Vooral Uluru is apart. Volledig vlak land en vervolgens ineens een gigantische steen daar midden in. Heilig is dat ding ook nog voor de abby's en van dat volk mag je er ook geen foto's van maken. Van de Ozzie overheid wel, dus toch maar doen. Sinds wanneer wordt een heilig íets'trouwens minder heilig als je er een foto van maak? Rare jongens die Australiers.

Verder naar beneden dan maar, uitgestrekte vlaktes, helemaal niets gewoon. Het lijkt 010 wel. Tot dat we in Coober Pedy aan kwamen. Daar trekken ze Opal uit de grond, grootste Opal velden ter wereld liggen daar. Maar omdat het er in de zomer tot 50 graden kan worden hebben ze het hele dorp onder de grond gebouwd. Geniale oplossing natuurlijk. Wij sliepen dan ook in een grot, 6,5 meter onder de grond. Nadeel van dit dorpje: De kroegen gingen verdomme om 10 uur 's avonds al dicht. Slopend, want we waren zelf bijna door ons pils heen.

Het is moeilijk om te beschrijven hoe de Outback echt is. Het is heel veel hetzelfde maar toch continue anders. Mooie ervaring om daar doorheen te rijden. Ik denk dat jullie het maar met de foto's moeten doen verder. Of vlieg zelf deze kant op.

Na de Sundays ga je verder.. Up North. Gekkenhuis en weg is je geld.

Wat doe je als je van de Whit Sundays af komt? Dan zoek je een maat op die je uit je start week kent. Tom zat toevallig in Townsville en ook Kerim en Lex waren in die buurt aan het werk dus een prima moment voor een reunie weekendje. En dat meost gebeuren op het exotische eilandje Magnetic Island, voor de kust van Townsville.

Zo gezegd zo gedaan, en dus gingen Wim en ik samen met Tom naar Magnetic toe. Daar direct een roze barbie auto gehuurd voor 24 uur zodat we mooi het eiland konden verkennen. Scheuren met dat ding natuurlijk, politie voorbij vliegen met 100km/h waar je overal maar 60 mocht.. Gelukkig kon hij mn snelheid niet meten.

Ondertussen waren we ook een aantal bekenden van Fraser en Sundays tegen gekomen, onder andere John en Kizz. Ook met hun gigantisch veel lol gehad weer op Magnetic. Het verblijf duurde uiteindelijk 2 nachten langer dan gepland omdat we de drankspelletjes niet konden laten lopen. De mooiste was ring of fire aan de andere kant van het eiland waarbij we in anderhalf uur 12 liter goon naar binnen gegoten hadden met 5 man. Dat schoot aardig op dus.

Ook mooi was dat er een local van het eiland naar ons toe kwam bij het hostel met de vraag of we zin hadden om een potje te voetballen. En echt voetbal dus niet dat laffe Ozzie football of weet ik wat. Gewoon met je voet een ronde bal raken. Dat werk. Nouja prima toch, dus wij daar heen met 7 man, daar stond nog een man of 13 a 14 te wachten en er lag een schitterend voetbalveldje op ons te wachten. Andijk zou jaloers zijn op dit biljarlaken. (Oke het was waardeloos maar nog altijd strakker als dat van Andijk). Mooi voetballen dus en ondertussen had die knakker ook nog een mooie hoeveelheid pils en eten voor ons gehaald dus we waren van alle gemaken voorzien. Gratis pils is namelijk nooit weg. Net als gratis eten trouwens.

Na 4 dagen op Magnetic vonden Wim, Daniel, Annemarie en Manon het wel tijd om het eiland te verlaten en zo op dinsdag naar de harddraverij van Townsville te gaan. Nu is het traditie dat iedereen daar in pak/jurk loopt dus Daniel had voor 35 dollar 5 pakken op de kop getikt in een tweedehands zaakje en zo konden we geheel in stijl heen.

Daar aangekomen bleek dat onze box met Goon niet mee naar binnen mocht. Treurig momentje, maar een oplossing was al snel gevonden. Effe om de hoek op het parkeerterrein die box weg gieten met zn allen. Top idee! Toen de beveiliging ons kwam vertellen dat we daar niet mochten drinken ging de laatste slok net naar binnen dus dat kwam allemaal precies goed af.

Daarna naar binnen, beetje naar die paarden kijken enzo, paar biertjes drinken.. En wat moet je na een paar biertjes? Juist, zeiken. Dus ik sta mooi te pissen, zegt die kerel naast me 'Beetje geluk met het wedden?' 'Nee, ik heb nog niet gewed, ik heb de balle verstand van paarden dus ik zou niet weten op welke knol..' 'Dan zou ik nummertje 6 pakken komende race hier.' Wajaaaa waarom niet he, 10 dollar op dat peerd. Zal je net zien, wint die snuiter dus ook nog gewoon met een neuslengte verschil. Dat was 50 dollartjes in de pocket! Zo zie je maar, vertrouw altijd de kerel die naast je staat te pissen.

Na de paardenraces kwamen we terug bij het Hostel Kizz en John weer tegen. En we besloten ook om samen met hun verder te gaan naar Mission Beach. Daar zouden John, Wim en ik onze skydive gaan doen dus dat konden we natuurlijk dan samen gaan doen. Uiteindelijk zijn we vanwege slecht weer eerst doorgereden naar Cairns met deze jongens en hebben we vanaf daar de Skydive gedaan. Maar dat verhaal stond al online dus geen herhaling op wisisweg.blogspot.com.

Cairns dus. Schitterend. Ik denk dat ik daar in 2 weken een aanzienlijke hoeveelheid van mn geld er door heen gejaagd heb. Wat een feest daar elke dag. En wat een drankspelletjes. En wat een kroegen tochten. En wat een kussengevechten elke nacht weer, hoorde je John (uit Zweden) ineens heel hard 'KUSSENGEVECHT', in het Nederlands dus, schreeuwen en dan ging het weer te keer. De nacht voor de skydive sliepen we door die ongein maar een uurtje. Schitterend, echt genieten. Helaas kwam hier een einde aan de tijd met Kizz en John omdat ze naar Nieuw Zeeland vlogen. Mooie tijd met die gasten gehad en dat gaat vast nog wel een keer gebeuren.

Ik heb daarna mn PADI duikcursus gedaan in Cairns. Duiken is echt super vet. Had er in het begin helemaal niet zoveel verwachtingen bij maar eenmaal begonnen was het echt super. Het 'zweven' onder water is echt heel apart en het koraal plus alle beestjes onder water zijn ook super. Foto's staan online dus geniet van wat ik daar allemaal gezien heb. Gelukkig kunnen jullie het met foto's doen trouwens want als je het zelf doet levert dat een gigantische oorontsteking op en daar word je wel effe zuur van. Paracetemolletjes vlogen t barsie (wat overigens alles mee valt want ik weeg nog steeds net zoveel als toen ik van huis ging, 83 kilo ongeveer) in.

Op zondag was ik klaar met duiken en haalde Wim me op om naar Mareeba te gaan. Daar hebben we werk gevonden in de veelbelovende Mango Branche. In deze branche is het de bedoeling dat je de mango's van de bomen af trekt met een pickstick ( :-D ) en in de machine dondert. Klinkt allemaal heel ingewikkeld en dat is het ook, daarom hebben ze intelligente jongens als ons gevraagd om dit werk te doen.

Je merkt al, 6 dagen plukken en je brein begint af te sterven. Het ergste is nog dat je geen ipodje aan mag hebben en dat die machine zoveel lawaai maakt dat je voor geen meter met elkaar kan ouwehoeren dat je dus continue gesprekken met jezelf aan het houden bent. Bizar!! Al vermaak ik me prima met mezelf trouwens. Ik zou wel 9 maanden met mezelf door Australie kunnen reizen.

Nog even wat financiele details dan maar, dat plukken gebeurt 10 uur per dag, a 18,25 (ofzo) bruto per uur. Dat betekend netto iets van 155 dollar per dag. We willen 11 dagen werken, dus dat is 110 uur, dus dat is zo'n 1700 dollar netto. Niet verkeerd natuurlijk.

Komende donderdag zijn we klaar, dan staat Cape Trib en de Waterfall trip road ding op het programma om vervolgens nog effe een laatste keer in Cairns te pilzen en vervolgens volgas naar Alice Springs te scheuren. Vanaf Townsville naar Mount Isa (Halverwege) is het ongeveer 800 km. Dat rossen we dus mooi effe in een dagje dan schiet het aardig op. Volgens Neil, onze hostel eigenaar momenteel, is er tussen Towns en Isa toch geen reet te beleven dus mooi door scheuren met het falconnetje. Al moeten we wel nog even wat maatregelen nemen om ook daadwerkelijk op de plaats van bestemming aan te komen. Zo moeten we wat jerricans voor benzine en water, hondenfluitjes voor op de auto om kangaroo's en walibi's af te schrikken een 12v koelbox/koelkast voor in de waggie en een krat pils. Oh en de auto moet nog gecheckt. Maar daar gaat Wim over want zuks heb ik allegaar geen verstand van vezelf.

De groeten en ik laat wel weer eens wat horen. Of niet. Je weet het niet. Oh en mocht je Skype hebben en het lijkt je really fucking amazing om met mij te beeld bellen, voeg wisisweg effe toe aan je skypelijst en wie weet komt het helemaal goed! Woooooooooooooow!

Skydiving.. Fucking Amazing...

A realy short blog this time, don't have much time but see this amazing video of me jumping out of a plane. It was fucking amazing. I love it and will definatly do it again. Fuck yeah! 14.000 feet baby! (Thats almost 5km)

First two seconds you'll think 'Fuck what is happening!! ' And then, WOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOW Amazing!!!

Enjoy...

Amazing Fraser Island, Be Cool in 1770 and Awesome Whit Sundays..

Frazer Island, daar moet je geweest zijn. Iedereen die in Oz geweest is verteld het je en het is waar. Fraser is fantastisch. Mocht ik de loterij ooit een keer gaan winnen, wat me zeer waarschijnlijk lijkt, dan koop ik dat hele eiland. En wellicht nodig ik jullie allemaal uit om een keertje op bezoek te komen.

'It's the biggest Sand Island in the world, of course you'll gonna get sand in places you didn't even know you had'. Luke the guide (awesome guy!) wilde het ons al snel duidelijk maken. Er is veel zand, erg veel zand. En het komt inderdaad terecht op plaatsen waar je het niet verwacht. Al weet ik nog steeds niet in welke plek het zit waarvan ik het bestaan niet weet. Ik ken mn lichaam toch wel vrij aardig na dik 22 jaar.

We gingen met 3 4W drives naar het eiland toe. Prima groep hadden we wederom met naast Wim en ik twee Engelse gasten, een gozer uit Wales, een chick uit Duitsland en een uit Estland. Allereerst reden we naar Lake McKenzie.. Schitterend. Zie de foto's uiteraard of boek een ticket naar Australia! Enorm relaxed strand, kristalhelder water, koud biertje. Prima voor elkaar dus.

Luke zag ons een frisbee hanteren en bracht zelf ook wat mee. Namelijk een boomerang. Een boomerang is eigenlijk een Loser Frisbee, je hebt er geen vrienden voor nodig namelijk. Luke bracht ons ook naar een secret beach een stukje van het normale strand af. Een amazing place, zo wist hij ons te vertellen. Daar aangekomen bleek er een of andere gay fotoshoot te zijn. De ene gozer met zijn blote reet boven water en de ander wilde het maar wat graag op de foto zetten. Ik werd de eerste nacht schreeuwend wakker uit een zeer beangstigende droom, het duurde even voordat dit beeld van mijn netvlies verdwenen was.

Vervolgens het kamp opgezet, slapen in een tentje in je slaapzak, geen matjes, luchtbedden of andere verzachtende omstandigheden. Gewoon met je reet op het zand dus. Of tewel je komt terug als een gebroken man. Maar het is het waard.

Volgende dag naar Hangover creek, even opfrissen van de 80 biertjes die avond daar voor. Daarna naar de champagne pools, ook wel lachen vooral de kleinere die door de zon tot zeer aangename temperaturen opgewarmd waren. De zon deed prima zijn best overigens de hele trip. Liet ik jullie vorige week nog weten dat onze auto bijna in een boot veranderd moest worden, nu hadden (en hebben) we een heerlijk zonnetje en is het een graadje of 28. Goed vertoeven dus op Amazing Fraser en in Australie in het algemeen.

De Engelse gasten wilden graag wat nieuwe Nederlandse woorden leren, dus wat doe je dan, de belangrijkste woorden van de Nederlandse taal. als ze ooit in Nederland komen weten ze hoe ze Dierentuin, Aansteker, Kussengevecht, Kussensloop en swaffellen moeten zeggen. Altijd handig! Als ze het in Nieuw Zeeland nog weten dan ben ik verplicht om ze mijn kaartentrucs uit te leggen.
Dus nogmaals, Fraser Island, go there. Best place on earth. Tenminste van de plaatsen die ik gezien heb tot nu toe..

Vervolgens zijn we naar Agnes Water, ook bekend als Town Of 1770, gereden. Een plaatsje waar eigenlijk niet zoveel te doen is, maar wat je wel echt gedaan moet hebben is de ScooterRoo toer. Een kilometer of zestig touren door de omgeving op mini choppers met een leren jas aan, fake tattoo's in je nek.. Mooi trippie. Tevens de mooiste zonsondergang tot nu toe gezien.

Daarna verder gereden naar Airliebeach, Hometown of the Whit Sundays! Aangekomen kwamen we direcht wat oude bekenden tegen dus de eerste dag in dit dorpje was erg gezellig aan de Lagoon.

Maar natuurlijk, daar ging het niet om. De Whitsundays trip op de Tongara, de snelste (en enige) rode catamaran van de Whit Sundays. Twee nachten, drie dagen zeilen, snorkelen, genieten op deze boot. En ik kan je zeggen, het Whitsundays gebied is schitterend. Niet alleen de eilanden zelf maar ook het koraal en alle gekleurde vissen onderwater (Great Barrier Reef) zijn awesome.

Ook de groep op de boot was erg relax. Wat Engelsen, Nederlanders, een Fransman, uiteraard ook wat Oosterburen en verder nog een handjevol landen waarvan ik de naam vergeten ben. Uiteraard was het elke avond tijd voor de Drinking Games! Ring of Fire, 21, The Witch, Numbers, Fuzzy Duck, G'Day Bruce en ga zo maar door. En het mooiste spel was nog wel het laatste potje tijdens de laatste nacht. Het begon als Fuzzy Duck maar nieuwe regels werden als warme broodjes over de toonbank gesmeten. Niet schelden, niet wijzen, geen getallen, geen yes or no.. En als je Fuzzy Duck verkloot wordt het al snel Does he Fuck, dus je kan beginnen met je twee slokken Goon.

Want uiteraard speel je dit soort zeer hoogstaande spelletjes met Goon. De meest waardeloze drank die ik ooit gedronken heb. Het schijnt wijn te zijn maar bij mijn weten maak je dat van fruit en niet van vis, eieren, melk en noten. Maar goed, het is goedkoop dus je moet wel. En als je het mix met Ginger Ale, wat ook enorm smerig is, blijkt het ineens minder smerig te worden. Let wel, minder smerig, dat is nog ernstig ver weg van 'gaat wel' terwijl 'lekker' helemaal uit het zicht verdwenen is.

Na afloop van de trip was er 's avonds nog een afsluitend feestavondje in de Phoenix bar. Baco's 3 dollar, Hoera! Kannen bier 10 dollar, Yeah Baby!! Keristus, ik ben een gebroken man op het moment. Wim mag zo naar Townsville rijden, kan ik lekker slapen in de auto.

It's all about the rain...

Natuurlijk, jullie denken 'Die gasten zitten lekker in de zon in Australie' nouja, niet altijd dus. Want ook hier is het wel eens tyfes weer. Zoals de laatste dag van ons surfcamp in Spot X. 's Ochtends de laatste surfles en na de lunch gingen we verder richting het noorden met Byron Bay als bestemming. Onderweg, alleen maar regen. Heel veel regen. Kan gebeuren natuurlijk. In Byron aangekomen in het Aquarius Hostel (Aanrader!), was het in iedergeval droog maar om een uur of 7 begon het weer te regenen.. En niet te zuinig ook. Het regende praktisch de hele periode in Byron. Dus na een paar dagen uitgaan maar verder richting Surfers paradise. In de regen.

Maar wederom, daar aangekomen was het droog en zonnig! Lekker in het zonnetje gezeten en een hostel gezocht. Gevonden en meteen maar ff naar het strand genieten van het zonnetje. Van korte duur, want na een minuut of twintig, jawel, regen. Heul veul regen. En dat hield dus ook niet op, behalve drie van de vier keren dat we van de kroeg naar huis liepen. Dus ook hier na 4 nachten weg gegaan. Want het is vrij saai als het de hele dag regent en je niks kunt doen behalve in je hostel zitten en een beetje internetten en films kijken.

Vervolgens door gereden naar Brisbane, waar het verrassend genoeg regende! Heerlijk. Ik hou wel van een beetje water op de weg, de ondergelopen weg. Of van water in de auto, of van water op het ANWB mannetje dat onze auto ging fixen. Of van water waarvan je doorweekt raakt tot in je bilnaad als je van de kroeg naar huis loopt. Afijn, het moge duidelijk zijn.

Dus na een nachtje maar weer doorgereden richting Noosa. En daar gebeurde het! Het was droog! Wat doe je dan? Juist, om 10 uur in je bed liggen en de gemiste slaap van de afgelopen 10 dagen feesten en zuipen in halen.

Overigens moest de auto nog even gefixt worden in Noosa, probleempje met de startmotor, vandaar het ANWB mannetje in Brisbane, en vervolgens bleek ook de pomp van de koeling stuk ofzo (Vraag Wim maar voor details). Kostte weer wat centjes, maar ach, nu lijkt alles het weer goed te doen.

Daarna doorgereden naar een vriendin van mn moeder, woont in Boreen Point vlak naast Noosa. Hier is het ook al drie dagen droog nu dus geen klagen. Ondertussen de Australian Zoo gezien, ik ben geen liefhebber van dieren in een te klein hokje maar goed, de dierentuin van Steve Irwin. Heel erg duur en het geld eigenlijk niet waard. De grootste slang zagen we namelijk op weg naar de dierentuin toe. Onder de wielen van de auto. (Check de foto bovenaan). Vandaag gaan we naar ze zoon van Ellie, Ben, gozer van 22 jaar die van surfen houd. Blijven we daar tot zondag en dan gaan we naar Fraser Island.

Concluderend kan ik zeggen dat wij hier het natste voorjaar sinds 40 jaar mee maken in Australie, maar dat het in Nederland alleen nog maar erger is. Daar uit komt voort, het leven is good Down Under.

Live the moment

Everything you do in life is insignificant,
But its verry important that you do it,
Thats what Gandi said some day,
And it's really in the game called life, wich you play.

Ook Brainpower weet wel hoe het werkt,
Want je moest waarschijnlijk gaan,
Een lied dat je in de gedachten sterkt,
Wat je wil doen, moet je hebben gedaan.

Een maand ondertussen down in OZ,
Dingen worden duidelijk,
Wat is belangrijk in het leven,
Raak niet overal van in de zeik.

Geniet vooral van al het moois,
dat de wereld je kan geven,
Heb geen spijt van wat je doet,
Want dat is het schitterende leven.

Joost is ondertussen al ruim een jaar verdwenen,
Naar de plek waar hij dacht rust te vinden,
Pijn blijft het altijd doen,
Nog steeds iets om je over op te winden.

Moeilijke momenten down under,
Op DefQon hier in OZ,
Nobady said it was easy,
Thats how its gonna be, that is how it was.

But live your life to the max,
And live by the day,
Live and dream if its your last,
Thats the only thing i can say..

Love friends, love family, love every day, love life.
Leef elke dag alsof het je laatste kan zijn.

Geluk.
Marijn

Nieuwe waggie, dus relaxed richting Spot X Surfing..

Het was zo ver. We kregen de auto (Ford Falcon 4.0 V6 Wagon '98)! Nog heel wat gejank met het geld want de creditcard van Wim had een maand limiet waardoor we de auto niet in een keer konden betalen. Gelukkig was mijn overboeking naar mn Ozzie account heel snel gegaan dus konden we alles cash opnemen en op die fiets de auto betalen.

Direct weg gereden, dwars door het drukke verkeer van Syndey. Echt wennen om aan de verkeerde kant te rijden is het dan niet, omdat het gewoon zo druk is dat je automatisch aan de goede kant rijd. Knipperlicht aan de rechterkant is wel effe wennen trouwens. De ruitenwisser is in iedergeval wel getest nu (Die zit nu dus links).

Direct naar Nelson Bay gereden, want zo relaxed de vorige keer dus dat moest ik ook maar effe aan Wimpie showen. Twee nachten gebleven samen met twee Nederlandse dames en vervolgens door getoerd richting Port Macquarie! Daar kwamen we laat aan dus de eerste nacht op een parkeerterrein in de auto geslapen. Volgende dag kwartiertje verder gereden naar een camping waar Christine en Bas (onze vrienden van DefQon!) verbleven en samen met hun de grote Rugby finale gekeken in de kroeg! Erg gezellig.

Dag later weer in de auto geslapen en gekookt op ons eigen gasstel (tent, gasstel + gas, koelbox, opbergkist, pan, muggennetten en nog wat voor maar 125 dollartjes! Tnx K-Mart!) in de berm van een of andere verlaten zandpad langs de Waterfalway.. We lagen verdomme om half 8 al in bed! Doodziek.

Toen aangekomen bij Spot X! Super relaxte plek, eten inclusief drie keer per dag, waar we 5 dagen gaan surfen. Eerste lessen zijn ondertussen achter de rug en het is wel echt super gaaf! Twee keer 's ochtends les gehad en 's middags zelf nog even de nodige oefeningen gedaan. En er moet gezegd worden, oefening baart kunst! Toptalenten al zeg ik het zelf.

Naja wij gaan dus nog effe een paar dagen door met het surfgebeuren, dan verder omhoog richting Byron en Brisbane. En dan zien we wel waar de wind ons brengt!!

Nu eerst maar weer eens een kouwe doppen. Het wordt wel weer eens tijd.

DEF-QON-ONE DOWN UNDER

Eindelijk was het dan zover, rammen in Australie, DEFQON.1 Festival @ The International regatta centre aan de voet van de Blue Mountains. Alsof god invented the Hardstyle music, het was schitterend weer. Heerlijk zonnetje dus de stemming zat er al meteen in toen we rond half 10 naar de trein gingen met een mannetje of 13.

Kaartje ophalen en naar binnen. Happie eten en naar de mainstage. Ohnee, eerst even langs de bar voor een pilsje! Vijf verschillende soorten varierend in prijs van 3 munten (das $7,50) via 3,5 naar 4 munten (Heineken, $10,-!!!) Gelukkig kreeg je voor een leeg blikje een half muntje terug bij de bar en mocht je er 4 per keer inleveren dus twee muntjes voor een potje pils. Evengoed belachelijk duur maar ach, je heb toch je eerste levensbehoefte.

Daarna dus rammen, alle Nederlanders waren lekker herkenbaar door de oranje kleding en ook onze Amsterdamse vriend was goed te herkennen aan een Amsterdam shirt, Amsterdam Paraplu en oranje sloffen. Alle Ozzies waren ook extreem verbaasd dat wij Dutchies gratis naar binnen mochten, terwijl hun $135 moesten betalen. Maarja, wij hebben de Hardstyle tenslotte uitgevonden zo ongeveer dus dat moet beloond worden.

Hele dag schitterend weer gehad, overdag gewoonweg heet en 's avonds koelde het wat af, maar midden in de menigte was het prima te doen. Beter als DefQon Nederland afgelopen keer.

Om 17:00 een grote Partyflock meeting rechtsvooraan bij de Main, staan we daar met een stuk of 100 Nederlanders. Paar mooie fotootjes geschoten door de partyflock fotograaf. Kwam daar ook ineens Christine nog tegen, effe gezellig mee staan babbellen. Was toch met Mysteryland voor het laatst (En voor het eerst ook trouwens, maar dat terzijde).

Verder zou ik zeggen, geniet van de foto's (op Hyves de meeste) dan weet je wat je gemist hebt. Cheers.

No worries @ Nelson Bay...

Zoals bekend was Sydney te duur voor ons, arme studenten uit West Friesland. Daarom zijn we op aanraden van Sandra naar Nelson Bay vertrokken. Maandag middag om 2 uur (2:00 PM!) pakten we de Port Stephens Coach richting Newcastle, welke ons drie uurtjes later voor de deur van ons nieuwe tijdelijke onderkomen afzette. Melaleuca Backpackers. Prachtig Hostel, gebouwd met veel hout en de gebouwen stonden op palen. We werden welkom geheten door de eigenaar Pete. 'Aye lads! howsitgoing? The office is over there, no worries!'. Hij bracht ons ook meteen even op en neer naar de supermarkt waar we een paar potjes pils konden kopen en onze eerste zelf te bereiden maaltijd.

Na een lekker nachtje slapen vroeg Pete ons of we zin hadden om te gaan Sandboarden. Nou dat is me een partijtje gaaf! Je klimt boven op een enorme zandduin en glijd er vervolgens op een houten plank van af. Gaat lekker snel allemaal en we hadden de grootste lol weer met zn allen. Wel slopend dat je elke keer die berg weer op moet sjouwen maar goed, het was het waard. Check het filmpje! (Staat bovenaan ergens voor de gene die dat nog niet door hadden)
De dag erna hadden we niet echt plannen totdat Pete ons op een wandeltocht naar het uitzichtpunt van Nelson Bay wees. Wij als ervaren wandelaars hadden hier uiteraard wel oren naar. Ook onze nieuwe vriendin Stephanie uit Zwitserland wilde wel mee dus Pete bracht ons naar het begin van de wandeling met de krakende ouwe roestbak van hem.

Het uitzicht is echt schitterend op de top zelf en de route daar naar toe. Stranden, rotsen, begroeide hellingen, oceaan, werkelijk alles kom je tegen . En dat terwijl we dus de dag ervoor tijdens het Sandboarden het gevoel hadden dat we midden in de woestijn stonden.Alles kan, alles mag, Down under. Ik zou reclame slogans moeten gaan schrijven als ik mezelf zo terug lees. Boven op het uitzichtpunt spraken we een Australische kerel die papa dag had samen met zijn dochtertje. Hij vertelde ons dat de zonsondergang in Anna bay, wat een minuut of 10 fietsen van het Hostel af is, de mooiste van de hele regio is. Prima. Wij dus die kant op. De man had zeker geen ongelijk, het was mooi. Erg mooi. Pak je dan toch weer even mee op aanraden van een local. Sowieso is dat een tip om goed in je oren te knopen. Ask the locals. Die weten het altijd beter dan de reisgidsen en weet ik wat voor lectuur je allemaal hebt om je informatie vandaan te halen.
's Avonds had Pete de vuurkorf voor ons van stal gehaald. Mooi stoken dus, en dat heeft hij geweten. Tot een uur of 2 gingen we er tegenaan, met de nodige potjes pils en een happie chips af en toe. Erg gezellig met onze (alweer) nieuwe vriendin Iris from Germany. Jammer dat Ajax die nacht geen resultaat wist te boeken tegen de glamour boys van Jose Mourinho, maar er zijn nog 5 wedstrijden te spelen.

De volgende dag nog effe lekker naar het strand geweest met zijn allen, mooi beetje kloten met een balletje enzo. Niet verstandig op blote voeten trouwens. Ik heb nu nog negen en halve teen nagel. Zal wel weer aangroeien dunkt me. No worries @ Nelson Bay
Lekker relaxt weekje gehad dus in Nelson Bay. Nu weer opweg naar Sydney met de bus waar Wim gister aangekomen is. Vanmiddag even voor een auto kijken en dan gaat het morgen gebeuren. DEF-QON-ONE, DOWN UNDER. See ya lads.

Jetlag, Sydney, Nieuwe naam en geld uitgeven.

Daar zijn we dan eindelijk met een lappie tekst uit Australie, het altijd zonnige en warme Australiewaar de sky de limmit is. Waar je geniet met een grote G en de bomen tot de hemel reiken.

Allereerst de groep waarmee we richting Down Under gingen, in het vliegtuig leerden we elkaar allemaal kennen en bleek direct dat we in de groep van 19 personen maarliefst 8 West Friezen hadden. Slap ouwehoeren en pils zuipen was dus het streven. Dat ging ons prima af, alleen konden de lieftallige stewardessen van Catay het minder waarderen en hadden ze ons niet echt verwacht dus al snel was het bier er doorheen. En dan is het nog een heel eind naar Hong Kong. Hong Kong is trouwens een hele apparte stad. Een totaal andere wereld, waar je je ogen uit kijkt. Wel heel bijzonder om te zien. Smalle straatjes, heul veul spleetogen en onderhoud aan gebouwen beperkt zich tot de 2e verdieping. Gelukkig konden we na een uur of 16 weer richting het vliegveld om de reis te vervolgen naar de bestemming waar het allemaal om draait. Australie, Sydney om precies te zijn.

In Sydney werden we opgevangen door twee schatjes van Australian Backpackers, Marleen en Sandra. Gezellig meiden die ons de eerste 5 dagen wegwijs maakten aan de andere kant van de wereld. Uiteraard werd er de eerste avond direct een biertje (Dat is duur hier!!) gedronken in onze (bleek later) stamkroeg O'Maelley's. Ook de volgende dag, de regel dag, eindigden we weer in die kroeg, maar vielen we al snel half in slaap. Dus maar richting het Hostel om een goede nacht te maken. Hoe laat je er ook in gaat en hoe moe je ook bent, door die verdraaide jetlag word je evengoed alweer vroeg wakker, rond een uur of 7. En voor de gene die mij een beetje kennen, dat is vroeg, dat is heel erg vroeg. Normaal start ik pas tegen de middag een beetje op.

De derde dag hadden we een haven cruise met een picknick op het strand, waar Marleen, de reisleidster dus, door de West Friezen in het water gegooid werd. Doorweekte kleren waren het resultaat, maarja, dan had ze maar een bikini aan moeten doen. Niet onze schuld.

Over de West Friezen, twee gasten uit Obdam, eentje uit Berkhout, eentje uit Heerhugowaard en natuurlijk ook Andijk West, konden het prima met elkaar vinden. Als we 18 uur wakker waren op een dag lagen we er ongeveer 16 slap van het lachen. De rest van de groep snapte het dan wel niet maar wij, Kerim, Lex, Tom, Danny en ik hadden de grootste lol.

Zondag maakten we een tocht naar de Blue Mountains. In een woord: Schitterend. Het is neit te beschrijven hoe mooi dit natuurgebied is. Kijk dus vooral de foto's of grijp je kans en boek een vlucht naar Australie om het met eigen ogen te bekijken. Hoogtepunt van de dag was de trap van 1000 treden omhoog waar je opslot rechtsaf kon en zo bij de waterval uit kwam. Daar kon je op staan en daar werd de mooiste plaat van de dag geschoten.

We hadden besloten dat het leven in Sydney wel erg duur was. Je gaat even de stad in, haalt even een broodje, even dit, even dat. Het geld vliegt je zak uit. Na wat rondvragen begrepen we dat we richting Nelson Bay moesten vertrekken, om daar even volledig te chillen voordat we weer in Sydney terug zouden komen voor DefQon One. Maandag dus de bus gepakt en die kant op gereden. Maar daar over later meer....

Ohja, dan nog even de prijsvraag van de week. Ik moet een nieuwe naam hebben. Want al die achterlijke buitenlanders hier kunnen Marijn niet uitspreken. Dus, verzin een nieuwe naam voor Manderijn en win prachtige prijzen! yeah!

No worries, everything s gonna be alright. See ya lads.

Geld genoeg en toch weer niet

Zojuist heb ik maarliefst 2370 euro overgemaakt aan mijn vriendjes van Australian Backpackers. Gelukkig hadden mijn andere vriendjes van de Belastingdienst mij weer een gul gift gedaan waardoor ik dit immense bedrag af kon gaan tikken. En nu zijn we dus echt serieus bezig. Nog 53 dagen en dan begint het einde van de zomer hier in Nederland te naderen. Dus dan ga ik er vandoor, naar het begin van een nieuwe zomer aan de andere kant van de wereld. Totaal dus 15 maanden zomer achter elkaar.

Ga er maar aan staan, 15 maanden lang tegen de hogere temperaturen bestand zijn. Dat gun je je ergste vijand niet, maar als iemand het moet doen dan doe ik het maar.

Maar terug naar dat geld, want daar gaat deze blog over. Zojuist dus de totale reissom overgemaakt waar alles bij in zit zoals mijn retour Australie, een retour Nieuw Zeeland, tussenstop op Bali op de terugweg (Je moet na 8 maanden vakantie toch een maandje bijkomen) en een startpakket bij aankomst in Sydney op 9 september aanstaande. Daar zitten de eerste koude biertjes bij in dus dat leek me wel wat.

Nu fanatiek aan het werk, ja dat kan ik heus wel, om met een rijkelijk gevulde portemonnee die kant op te vertrekken. Dus hard aan het werk met auto's weg brengen en ophalen (vandaag een heerlijke Passat naar Groningen gebracht, kijk dan heb je het zwaar) en vanaf komende maandag twee maal per week aan de slag in Aalsmeer waar Sigrid een baantje voor me geregeld heeft in de Flower Industrie. Om er maar even een mooie naam aan te geven.

Nou nog oppassen dat ik al dat geld niet uit gegeven heb voordat ik vertrek want met Freefestival, Tomorrowland, Megabeach Festival, Kermis Wervershoof, Decibel en Mysteryland zitten de weekenden al weer heerlijk vol. En dan heb ik Kermis POPE nog niet eens genoemd, moet je nagaan.

Het wordt een mooie zomer...

Het wordt serieus..

Ondertussen nog minder dan 3 maanden te gaan voor dat ik met Cathay Pacific richting de andere kant van de wereld vlieg. Het begint met de dag meer te kriebelen en ik zit dan ook vrijwel dagelijks op internet te speuren naar allerlei weetjes over Australie/Nieuw Zeeland en ben ondertussen ook een aantal mensen tegen gekomen die gelijk met mij, gelijk met Wim (14 sept.) of daar tussen in richting Sydney vliegen.

Bijna alle regel dingetjes zijn ondertussen geregeld, zo heb ik mijn visum aanvraag ingediend en binnen een uur de bevestiging gehad dat deze goedgekeurd is. Een backpack heb ik ook reeds in bezit net als de nodige andere spulletjes. Alleen de reis/zorgverzekering moet ik nog even precies uitzoeken hoe en wat en dan ben ik er echt klaar voor.

Nou ja echt klaar, ik moet ook nog even voor 28 juni een laatste verslag inleveren op school en op die 28e de afstudeeropdracht van Nuon presenteren. Maar dan heb ik ook direct mijn HBO diploma binnen dus kan ik als verse Bachelor of Engineering naar Sydney vliegen.

Gelukkig zijn Jan en Boy allebei weer terug en komt ook Twan over een paar weken weer Nederland in. Die jongens kunnen met toch uit ervaring vertellen wat ik absoluut wel en niet moet vergeten.

Al weet ik het zelf eigenlijk ook wel. Een pinpas, een paspoort en een camera. Dan overleef ik het wel.