Outback Jack...

Daar gaan we dan, weg van de Oostkust om de outback van Australie te ontdekken. Een stuk ongerepte natuur, woestijn en meer van dat werk. En lange afstanden, voornamelijk lange afstanden. Dag een hadden we 550 kilometer te pakken, om op de tweede dag meteen maar even dik 1000 kilometer te toeren in onze dikke bak.

Slapen doe je in de auto, op een parkeerterrein ergens langs de weg, eten bereid je op een gasstelletje, water drink je uit een 10 liter tank en pils uit de met ijs gevulde koelbox. Cruise control is erg lekker als je de hele dag rechtdoor rijd trouwens, gemiddeld 140/150 km/h dus dat schoot wel lekker op.

Na een paar dagen kwamen we in Alice Springs aan. Weer even in een bed slapen, lekker hoor na een paar dagen auto. Rond Alice heb je de West McDonalds Ranges en iets verder naar het zuiden Uluru, Kings Canion en The Olga's. Zeer bijzonder allemaal. Vooral Uluru is apart. Volledig vlak land en vervolgens ineens een gigantische steen daar midden in. Heilig is dat ding ook nog voor de abby's en van dat volk mag je er ook geen foto's van maken. Van de Ozzie overheid wel, dus toch maar doen. Sinds wanneer wordt een heilig íets'trouwens minder heilig als je er een foto van maak? Rare jongens die Australiers.

Verder naar beneden dan maar, uitgestrekte vlaktes, helemaal niets gewoon. Het lijkt 010 wel. Tot dat we in Coober Pedy aan kwamen. Daar trekken ze Opal uit de grond, grootste Opal velden ter wereld liggen daar. Maar omdat het er in de zomer tot 50 graden kan worden hebben ze het hele dorp onder de grond gebouwd. Geniale oplossing natuurlijk. Wij sliepen dan ook in een grot, 6,5 meter onder de grond. Nadeel van dit dorpje: De kroegen gingen verdomme om 10 uur 's avonds al dicht. Slopend, want we waren zelf bijna door ons pils heen.

Het is moeilijk om te beschrijven hoe de Outback echt is. Het is heel veel hetzelfde maar toch continue anders. Mooie ervaring om daar doorheen te rijden. Ik denk dat jullie het maar met de foto's moeten doen verder. Of vlieg zelf deze kant op.