Nieuwe waggie, dus relaxed richting Spot X Surfing..

Het was zo ver. We kregen de auto (Ford Falcon 4.0 V6 Wagon '98)! Nog heel wat gejank met het geld want de creditcard van Wim had een maand limiet waardoor we de auto niet in een keer konden betalen. Gelukkig was mijn overboeking naar mn Ozzie account heel snel gegaan dus konden we alles cash opnemen en op die fiets de auto betalen.

Direct weg gereden, dwars door het drukke verkeer van Syndey. Echt wennen om aan de verkeerde kant te rijden is het dan niet, omdat het gewoon zo druk is dat je automatisch aan de goede kant rijd. Knipperlicht aan de rechterkant is wel effe wennen trouwens. De ruitenwisser is in iedergeval wel getest nu (Die zit nu dus links).

Direct naar Nelson Bay gereden, want zo relaxed de vorige keer dus dat moest ik ook maar effe aan Wimpie showen. Twee nachten gebleven samen met twee Nederlandse dames en vervolgens door getoerd richting Port Macquarie! Daar kwamen we laat aan dus de eerste nacht op een parkeerterrein in de auto geslapen. Volgende dag kwartiertje verder gereden naar een camping waar Christine en Bas (onze vrienden van DefQon!) verbleven en samen met hun de grote Rugby finale gekeken in de kroeg! Erg gezellig.

Dag later weer in de auto geslapen en gekookt op ons eigen gasstel (tent, gasstel + gas, koelbox, opbergkist, pan, muggennetten en nog wat voor maar 125 dollartjes! Tnx K-Mart!) in de berm van een of andere verlaten zandpad langs de Waterfalway.. We lagen verdomme om half 8 al in bed! Doodziek.

Toen aangekomen bij Spot X! Super relaxte plek, eten inclusief drie keer per dag, waar we 5 dagen gaan surfen. Eerste lessen zijn ondertussen achter de rug en het is wel echt super gaaf! Twee keer 's ochtends les gehad en 's middags zelf nog even de nodige oefeningen gedaan. En er moet gezegd worden, oefening baart kunst! Toptalenten al zeg ik het zelf.

Naja wij gaan dus nog effe een paar dagen door met het surfgebeuren, dan verder omhoog richting Byron en Brisbane. En dan zien we wel waar de wind ons brengt!!

Nu eerst maar weer eens een kouwe doppen. Het wordt wel weer eens tijd.

DEF-QON-ONE DOWN UNDER

Eindelijk was het dan zover, rammen in Australie, DEFQON.1 Festival @ The International regatta centre aan de voet van de Blue Mountains. Alsof god invented the Hardstyle music, het was schitterend weer. Heerlijk zonnetje dus de stemming zat er al meteen in toen we rond half 10 naar de trein gingen met een mannetje of 13.

Kaartje ophalen en naar binnen. Happie eten en naar de mainstage. Ohnee, eerst even langs de bar voor een pilsje! Vijf verschillende soorten varierend in prijs van 3 munten (das $7,50) via 3,5 naar 4 munten (Heineken, $10,-!!!) Gelukkig kreeg je voor een leeg blikje een half muntje terug bij de bar en mocht je er 4 per keer inleveren dus twee muntjes voor een potje pils. Evengoed belachelijk duur maar ach, je heb toch je eerste levensbehoefte.

Daarna dus rammen, alle Nederlanders waren lekker herkenbaar door de oranje kleding en ook onze Amsterdamse vriend was goed te herkennen aan een Amsterdam shirt, Amsterdam Paraplu en oranje sloffen. Alle Ozzies waren ook extreem verbaasd dat wij Dutchies gratis naar binnen mochten, terwijl hun $135 moesten betalen. Maarja, wij hebben de Hardstyle tenslotte uitgevonden zo ongeveer dus dat moet beloond worden.

Hele dag schitterend weer gehad, overdag gewoonweg heet en 's avonds koelde het wat af, maar midden in de menigte was het prima te doen. Beter als DefQon Nederland afgelopen keer.

Om 17:00 een grote Partyflock meeting rechtsvooraan bij de Main, staan we daar met een stuk of 100 Nederlanders. Paar mooie fotootjes geschoten door de partyflock fotograaf. Kwam daar ook ineens Christine nog tegen, effe gezellig mee staan babbellen. Was toch met Mysteryland voor het laatst (En voor het eerst ook trouwens, maar dat terzijde).

Verder zou ik zeggen, geniet van de foto's (op Hyves de meeste) dan weet je wat je gemist hebt. Cheers.

No worries @ Nelson Bay...

Zoals bekend was Sydney te duur voor ons, arme studenten uit West Friesland. Daarom zijn we op aanraden van Sandra naar Nelson Bay vertrokken. Maandag middag om 2 uur (2:00 PM!) pakten we de Port Stephens Coach richting Newcastle, welke ons drie uurtjes later voor de deur van ons nieuwe tijdelijke onderkomen afzette. Melaleuca Backpackers. Prachtig Hostel, gebouwd met veel hout en de gebouwen stonden op palen. We werden welkom geheten door de eigenaar Pete. 'Aye lads! howsitgoing? The office is over there, no worries!'. Hij bracht ons ook meteen even op en neer naar de supermarkt waar we een paar potjes pils konden kopen en onze eerste zelf te bereiden maaltijd.

Na een lekker nachtje slapen vroeg Pete ons of we zin hadden om te gaan Sandboarden. Nou dat is me een partijtje gaaf! Je klimt boven op een enorme zandduin en glijd er vervolgens op een houten plank van af. Gaat lekker snel allemaal en we hadden de grootste lol weer met zn allen. Wel slopend dat je elke keer die berg weer op moet sjouwen maar goed, het was het waard. Check het filmpje! (Staat bovenaan ergens voor de gene die dat nog niet door hadden)
De dag erna hadden we niet echt plannen totdat Pete ons op een wandeltocht naar het uitzichtpunt van Nelson Bay wees. Wij als ervaren wandelaars hadden hier uiteraard wel oren naar. Ook onze nieuwe vriendin Stephanie uit Zwitserland wilde wel mee dus Pete bracht ons naar het begin van de wandeling met de krakende ouwe roestbak van hem.

Het uitzicht is echt schitterend op de top zelf en de route daar naar toe. Stranden, rotsen, begroeide hellingen, oceaan, werkelijk alles kom je tegen . En dat terwijl we dus de dag ervoor tijdens het Sandboarden het gevoel hadden dat we midden in de woestijn stonden.Alles kan, alles mag, Down under. Ik zou reclame slogans moeten gaan schrijven als ik mezelf zo terug lees. Boven op het uitzichtpunt spraken we een Australische kerel die papa dag had samen met zijn dochtertje. Hij vertelde ons dat de zonsondergang in Anna bay, wat een minuut of 10 fietsen van het Hostel af is, de mooiste van de hele regio is. Prima. Wij dus die kant op. De man had zeker geen ongelijk, het was mooi. Erg mooi. Pak je dan toch weer even mee op aanraden van een local. Sowieso is dat een tip om goed in je oren te knopen. Ask the locals. Die weten het altijd beter dan de reisgidsen en weet ik wat voor lectuur je allemaal hebt om je informatie vandaan te halen.
's Avonds had Pete de vuurkorf voor ons van stal gehaald. Mooi stoken dus, en dat heeft hij geweten. Tot een uur of 2 gingen we er tegenaan, met de nodige potjes pils en een happie chips af en toe. Erg gezellig met onze (alweer) nieuwe vriendin Iris from Germany. Jammer dat Ajax die nacht geen resultaat wist te boeken tegen de glamour boys van Jose Mourinho, maar er zijn nog 5 wedstrijden te spelen.

De volgende dag nog effe lekker naar het strand geweest met zijn allen, mooi beetje kloten met een balletje enzo. Niet verstandig op blote voeten trouwens. Ik heb nu nog negen en halve teen nagel. Zal wel weer aangroeien dunkt me. No worries @ Nelson Bay
Lekker relaxt weekje gehad dus in Nelson Bay. Nu weer opweg naar Sydney met de bus waar Wim gister aangekomen is. Vanmiddag even voor een auto kijken en dan gaat het morgen gebeuren. DEF-QON-ONE, DOWN UNDER. See ya lads.

Jetlag, Sydney, Nieuwe naam en geld uitgeven.

Daar zijn we dan eindelijk met een lappie tekst uit Australie, het altijd zonnige en warme Australiewaar de sky de limmit is. Waar je geniet met een grote G en de bomen tot de hemel reiken.

Allereerst de groep waarmee we richting Down Under gingen, in het vliegtuig leerden we elkaar allemaal kennen en bleek direct dat we in de groep van 19 personen maarliefst 8 West Friezen hadden. Slap ouwehoeren en pils zuipen was dus het streven. Dat ging ons prima af, alleen konden de lieftallige stewardessen van Catay het minder waarderen en hadden ze ons niet echt verwacht dus al snel was het bier er doorheen. En dan is het nog een heel eind naar Hong Kong. Hong Kong is trouwens een hele apparte stad. Een totaal andere wereld, waar je je ogen uit kijkt. Wel heel bijzonder om te zien. Smalle straatjes, heul veul spleetogen en onderhoud aan gebouwen beperkt zich tot de 2e verdieping. Gelukkig konden we na een uur of 16 weer richting het vliegveld om de reis te vervolgen naar de bestemming waar het allemaal om draait. Australie, Sydney om precies te zijn.

In Sydney werden we opgevangen door twee schatjes van Australian Backpackers, Marleen en Sandra. Gezellig meiden die ons de eerste 5 dagen wegwijs maakten aan de andere kant van de wereld. Uiteraard werd er de eerste avond direct een biertje (Dat is duur hier!!) gedronken in onze (bleek later) stamkroeg O'Maelley's. Ook de volgende dag, de regel dag, eindigden we weer in die kroeg, maar vielen we al snel half in slaap. Dus maar richting het Hostel om een goede nacht te maken. Hoe laat je er ook in gaat en hoe moe je ook bent, door die verdraaide jetlag word je evengoed alweer vroeg wakker, rond een uur of 7. En voor de gene die mij een beetje kennen, dat is vroeg, dat is heel erg vroeg. Normaal start ik pas tegen de middag een beetje op.

De derde dag hadden we een haven cruise met een picknick op het strand, waar Marleen, de reisleidster dus, door de West Friezen in het water gegooid werd. Doorweekte kleren waren het resultaat, maarja, dan had ze maar een bikini aan moeten doen. Niet onze schuld.

Over de West Friezen, twee gasten uit Obdam, eentje uit Berkhout, eentje uit Heerhugowaard en natuurlijk ook Andijk West, konden het prima met elkaar vinden. Als we 18 uur wakker waren op een dag lagen we er ongeveer 16 slap van het lachen. De rest van de groep snapte het dan wel niet maar wij, Kerim, Lex, Tom, Danny en ik hadden de grootste lol.

Zondag maakten we een tocht naar de Blue Mountains. In een woord: Schitterend. Het is neit te beschrijven hoe mooi dit natuurgebied is. Kijk dus vooral de foto's of grijp je kans en boek een vlucht naar Australie om het met eigen ogen te bekijken. Hoogtepunt van de dag was de trap van 1000 treden omhoog waar je opslot rechtsaf kon en zo bij de waterval uit kwam. Daar kon je op staan en daar werd de mooiste plaat van de dag geschoten.

We hadden besloten dat het leven in Sydney wel erg duur was. Je gaat even de stad in, haalt even een broodje, even dit, even dat. Het geld vliegt je zak uit. Na wat rondvragen begrepen we dat we richting Nelson Bay moesten vertrekken, om daar even volledig te chillen voordat we weer in Sydney terug zouden komen voor DefQon One. Maandag dus de bus gepakt en die kant op gereden. Maar daar over later meer....

Ohja, dan nog even de prijsvraag van de week. Ik moet een nieuwe naam hebben. Want al die achterlijke buitenlanders hier kunnen Marijn niet uitspreken. Dus, verzin een nieuwe naam voor Manderijn en win prachtige prijzen! yeah!

No worries, everything s gonna be alright. See ya lads.